Update 2: Zondag 22 maart: Nullarbor Plain, Zuid-Australië
”De grenzen gaan dicht, de moed zakt ons in de schoenen“
Een wombat staat midden op de weg, de eerste wilde die we zien sinds we in Australië zijn. Thom remt af om het beestje over te laten steken en we rijden verder, het doet ons beiden niet veel. Normaal gesproken zouden we elkaar lachend aankijken, twee telefoons en een Go Pro tevoorschijn halen en iets in de zin van ‘ho-ly shit wat vet!!’ uitkermen. Dat deden we vanochtend nog toen we wilde emu’s, kangoeroes, dingo’s en enorme roofvogels zagen tijdens onze oversteek van West- naar Zuid Australië. We hebben inmiddels al meer dan 30 uur geen internet/telefoon connectie, best chill toch zou je denken. Doordat er nu al bijna 2.500km op zit dachten we het prima voor elkaar te hebben en ruim op tijd in Adelaide aan te komen. We wilden namelijk via de ‘Great Ocean Road’ en Melbourne terug naar Sydney touren.
We rijden nu dus in de enorme Australische Outback, waar na elke 2 uur een oud tankstation staat met verder helemaal niks. Voordat we de Zuid Australische grens overgingen ruilde we nog even onze bananen om voor wat blikken bier met reizigers de andere kant op, omdat het ons even was ontschoten dat fruit en groenten niet mee mag over de grens. Inmiddels voelen wij ons zelf die bananen want bij het volgende tankstation 200km verder kwamen de geruchten dat zowel Zuid Australië, Victoria als New South Wales op het punt staan om hun grenzen dicht te gooien en alleen hoofd noodzakelijk werk doorgaat.
Op moment van schrijven rijden we met samengeknepen billen de eindeloze ‘Nullarbor Plain’ tot we ergens signaal hebben.
Hoe dan ook proberen wij nu met een rotgang via de snelste weg de grens van New South Wales te bereiken zodat we in ieder geval in de juiste staat zijn. De rest is nog een groot raadsel. Fingers crossed.
