Wanneer je ongepland zo lang van huis bent, komt het nog wel eens voor dat je behoefte hebt aan een avondje met vrienden en familie. Lekker even ouwehoeren over Ajax of dat stevige wijfie van de Albert Hein uit je eigen dorp. Als ze er nog werkt tenminste. Even een knuffel aan je vader geven of in de watten worden gelegd door moeders, middels een beschuitje met aardbeien. De gedachte aan thuis geeft vaak een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben je gigantisch dankbaar wat je hebt en weet je dat die band er voor altijd is. Aan de andere kant wil je gewoon even in je vertrouwde omgeving zijn. In deze blog vertellen wij over onze ervaringen m.b.t. het missen van vrienden en familie.
Twee jaar van huis
Thom is inmiddels al twee jaar van huis, terwijl Lianne de drie jaar al aantikt. In die tijd is Thom helemaal niet meer in Nederland geweest. Lianne heeft in 2017 een jaar alleen gereisd en is in 2018 een aantal weken thuis geweest. De bedoeling voor beiden was om het avontuur aan te gaan en wel te zien hoe het zou lopen. Zoals bekend kwamen we elkaar begin januari 2019 tegen en klikte het als Tiny en Lau. Vrij goed dus.
‘Thom heeft zijn schoonouders nog niet eens ontmoet’
De tijd vliegt, waardoor we inmiddels al ruim een jaar een relatie hebben. Het gekke is dat we nog amper iets gezien hebben van elkaars thuissituatie. Lianne heeft de vader (en zijn vrouw), en moeder van Thom in Australië gezien tijdens hun reisjes begin 2019. Ook heeft ze Thom zijn zusje even gezien bij het ophalen van zijn werkschoenen tijdens een bliksembezoek aan Nederland. Tot slot heeft ze een van Thom zijn beste vrienden, Bram, gezien in Indonesië. Verder is het allemaal vrij onbekend. Thom daarentegen heeft, behalve een nichtje van Lianne en een vriendin uit Indonesië, nog helemaal niemand gezien.
Een gekke gewaarwording, aangezien je wel af en toe Facetimet met elkaars ouders, zusjes, broertje en vrienden. Dat is leuk en het lijkt te klikken op het eerste oog, maar het is natuurlijk veel leuker elkaar eens in het echt te zien. We spreken dan ook regelmatig uit dat we elkaar zo graag willen voorstellen aan de vrienden. Thom kan namelijk niet wachten Lianne te laten zien aan zijn vrienden en even een avondje lam te zijn in de kroeg in Delft. Puur om het feit dat hij al weet dat dat hoe dan ook klikt. Lianne zou daarentegen graag naar een festival gaan met haar vader en Thom. Dit is nog even afwachten, aangezien we naar alle waarschijnlijkheid pas in mei thuiskomen. En dan is het natuurlijk hopen dat er überhaupt festivals mogen plaatsvinden.
Maar in hoeverre mis je het thuisfront dan?
Een mooi voorbeeld hiervan is een moment op het vliegveld in Honolulu, Hawaï. We hadden net verkering toen Thom opeens in tranen uitbarstte. Lianne begreep hier geen reet van, waarna Thom vertelde dat hij zo’n moment als dit zo graag met zijn vrienden wilden delen. Even ouwehoeren met je maten over je nieuwe aanwinst en een beetje tof doen over dat blonde surfkippie dat je zo soepel hebt binnen gehengeld. Voor de insiders, jullie weten dat van dit laatste natuurlijk helemaal niets waar is.
Een ander verhaal is dat Thom hier nog steeds alle wedstrijden van Ajax kijkt. Helaas zijn deze wedstrijden vaak wel midden in de nacht. Het feit wil dat Lianne net weet dat een bal rond is. En dan zit je sneu in je eentje op de bank in het donker. Dan is het toch verlangen naar een avondje voetbal met je broertje en zwager en een zak Nibbits.
Lekker over piemels praten
Lianne merkt het aan andere dingen. Wanneer we op een gigantisch mooie plek zijn, walvissen zien springen of achterna worden gezeten door kangoeroes, wil je dit delen met het thuisfront. Dit kan door middel van een story op Instagram, maar je wilt dit ook wel eens echt met anderen zien. Negen van de tien keer ligt Nederland helaas te slapen als dit voorkomt. Ook wanneer Lianne wel eens alleen op het strand zit en andere meiden in groepjes ziet praten over piemels en ongesteldheid, krijgt ze wel eens een rotgevoel. Kut, dit wil ik ook wel weer eens. Want ja, Thom zit ook niet dagelijks te wachten op vunzige praat over inwendige ellende.
Een andere kerst
Ook kerst is een gek iets. Het is hier natuurlijk hartje zomer rond de kerst. Dat betekend een snikhete, lichte en veel ongezelligere sfeer dan in Nederland. Op die momenten wil je bij familie zijn. Je wilt met een kerststol en een lichtgevend rendierengewei op je harses voor de kerstboom zitten. Vorig jaar vierden wij namelijk kerst op een strand in West-Australië met 35 graden, waar zelfs een Afrikaanse pofadder zweetplekken van zou krijgen. Er was amper iets te merken van kerst en het vloog dan ook relatief stilletjes voorbij. Wanneer je dan je familie allemaal met elkaar gezellig ziet gourmetten (what else?) is dat simpelweg niet leuk. Gelukkig is het dit jaar al anders en wonen we op een plek waar wel kerst gevierd wordt. De kerstboom staat in ieder geval al in de hoofdstraat en de chocolade advent kalender ligt al in de kast.
De band blijft er altijd, het wordt wel anders
Het verhaal van het missen is niet om zielig te doen. Het is namelijk de eigen keuze om hier te zijn en niet thuis. Dat neemt niet weg dat het alsnog zuur kan zijn. Gelukkig weet je dat de band met veel mensen in Nederland altijd blijft bestaan. Je ouders blijven je ouders en als het goed is, geldt dit ook voor je broertje en zusjes. Toch merk je wel eens dat bijvoorbeeld naar huis bellen erbij in schiet. Via Whatsapp kun je natuurlijk gratis bellen, maar soms is de een net heel erg moe of net even ergens anders mee bezig.
Het is voor ons gevoel nog niet zo dat je een hele spannende levensfase van thuis mist, maar er gebeuren natuurlijk dingen die leuk zijn om bij te wonen. Zo is Thom zijn broertje inmiddels een eigen bouwbedrijf gestart en is zijn zusje een eigen kraamzorgbureau begonnen. En zo heeft Lianne de nieuwe vriend van haar zusje alleen nog maar op Facetime ontmoet.
Het missen komt met vlagen
Al met al moet gezegd worden dat wij thuis missen, maar gelukkig niet kapot gaan van de heimwee. In het eerder benoemde geval van Thom in Hawaï merk je dat dit gevoel 10 minuten later weer weg is. Elke keer als er een moment komt dat je thuis mist, praat je er even over en neemt dat gevoel geleidelijk weer af. We moeten in ieder geval ook niet vergeten dat het doodnormaal is. En zeker in deze gekke tijd, waarin het reizen allemaal vrij ingewikkeld is. We noemen hierboven enkele voorbeelden, maar deze zijn er uiteraard vaker.
Vooral wanneer je jezelf even rot voelt, dit zal iedereen die in het buitenland woont erkennen. Of wanneer wij bijvoorbeeld ruzie hebben en we elkaar even helemaal spuug – en spuugzat zijn. Dan is het Lianne die wilt dat Thom oprot en Thom die wilt dat Lianne het komt uitpraten. Dat werkt dan even niet he? En wat wil je dan? Precies, even met iemand van thuis ouwehoeren. Gelukkig is die optie tegenwoordig makkelijk zat en ben je met 1 knop in contact met thuis.
Vrienden
Sommige vrienden spreek je eigenlijk nooit meer. Sommige vrienden spreek je wekelijks. Bij sommigen maakt het ook niet uit, bij sommigen vind je het wel jammer. Gelukkig krijgen we wel regelmatig berichtjes dat onze vrienden ons missen. In Australië beschrijven ze dat heel simpel als ‘it is what it is’. Bovendien wordt iedereen ouder en heeft iedereen zijn of haar eigen leven. Je zit niet meer zoals vroeger op vrijdag en zaterdag in dezelfde kroeg. Je jankt geen twee keer per week een bak shoarma achterover, nadat je alle drank door elkaar naar binnen werkt. Een mooie tijd, maar of je het echt mist? Zolang je maar weet dat er weinig is veranderd aan het gevoel en de humor, wanneer je iedereen weer ziet. Dat veranderd nooit. We houden ons maar vast aan de zin die we zo’n beetje wekelijks vanuit Nederland horen: ‘Geniet er nu maar van, hier thuis veranderd toch niets!’.
Nu we het toch over missen hebben… Is het niet leuk om een leuke kerstkaart te versturen? Bekijk snel onze nieuwe kerstkaart in de shop, die momenteel voor een mooi prijsje te koop is. Bovendien krijg je met de kortingscode ‘cybermonday’ 30% korting op alle kaartjes en setjes. Deze actie mag je eigenlijk niet missen.
